تازگی ها هرگاه از دیگران می رنجم
یا حتی نگرانم که چه قضاوت هایی پشتِ پرده ی تظاهرشان، برایم می کنند
چشمانم را می بندم
و این قسمت از جمله ی معروف "دیل کارنگی" را در ذهنم مرور می کنم
"دیگران حتی به اندازه ی سردردشان، به مردن من و تو اهمیت نمی دهند."
و همین برای بیخیال شدنم کافیست.
و من نگران قضاوت های مردمی که به اندازه ی سردردشان هم برایشان مهم نیستم، نخواهم بود.
راز آرامش همین است.!
درباره این سایت